'n Mooie lezing van Marie Beauchamps woensdag over denaturalisatie en 'Affective Identities.' Ik was met name gegrepen door haar opmerking dat elke discussie over denaturalisatie 'geschraagd' wordt door een laag van affecten, of van affectief beladen beelden, scenario's, figuren die de juridisch-politieke constructies haar 'diepte' geven: in de jaren tien klusterde zich dat samen rond het figuur van de spion, in de jaren 30-50 de jood, kosmopoliet en communist en nu is het dus de terrorist. (Ik dacht: elk 'figuur' hoort bij een genre, een reeks van plotjes, conventionele verhaallijnen - en (daarmee) bij een genre-specifieke 'chronotoop' - een imaginaire ruimte waarin het figuur kan handelen, en en (dus) gevaarlijk voor ons kan zijn, maar ook waardoor een fantasie mogelijk wordt waarin we ons van deze 'giftige' figuren kunnen bevrijden).
Marie's lezing sloot goed aan bij de discussie die we in onze groep hadden n.a.v. Chamayou's boek over Drones. Hij stelt ook dat er in de 'asymmetrische oorlogsvoering' een asymmetrie op het gebied van affect is. Aan de ene kant de drone: algoritmisch aangedreven, bediend door een complexe combinatie van wetware, software & technologie - maar vanaf een veilige basis (Sierra Nevada). Het 'lichaam' van de strijder is maximaal verwijderd van het wapen. Aan de andere kant: de low-tech zelfmoordterrorist wiens lichaam een bom is. Chamayou wijst erop dat deze asymmetrie ook een asymmetrie is op het 'imaginaire' vlak: aan de ene kant: de lafheid van de drone (zo verwoordt Chamayou het, maar je kan ook zeggen - depersonalisatie, code, symbolische systemen waarin 'wetten' en gedragscodes en protocols 'ingeschreven' staan) en aan de andere kant: heroïek, zichtbaarheid, nagedachtenis, strijd, offer, duel - kortom het hele scala van affecten dat Lacan tot het imaginaire rekent.
Ook net herlezen: oud stuk van Zizek in the Guardian hier, waar hij stelt dat met de 'technocratisering' van politiek, het debat op een puur affectieve manier gevoerd wordt. Hij wijst met name op de manipulatie van angst (wat zich inderdaad als een lopend vuur kan verspreiden), maar het gaat natuurlijk ook om andere affecten zoals 'razernij' en 'verontwaardiging' etc.
Als ik Silvan Tomkins goed heb begrepen (en mijn kennis over zijn werk komt alleen van een lezing van Sedgwick die ik ooit heb gehoord in Leiden), dan is er een verschil tussen emoties die een individu voelt en affecten die a.h.w. 'reizen' tussen personen, omdat ze in essentie 'intersubjectief' zijn. Hij noemt, dacht ik, schaamte - maar ik denk dat verontwaardiging, razernij, etc er ook toe behoren. (Volgens mij valt dit allemaal binnen het domein van het imaginaire, spiegelende etc. Razernij is tenslotte een narcistische woede). Deze affecten kunnen (i.t.t. de emoties) makkelijk viraal gaan. Het zijn tweet-genieke affecten. Ze staan aan de basis van wat Galloway de furies noemt.
En zo houdt elke mediasfeer zijn eigen affecten en vormen van geweld instant: aan onze kant: televisie, stille tochten, precisiebombardementen, een aan de andere kant: tweets, facebooks, razernij, martelaarschap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten