'Institutional döppelgangers'

Interessant in relatie tot 'personhood' wellicht:

Op de site van de New Yorker een bericht over Pia Farrenkopf, een vrouw die sinds 2009 dood in haar garage gelegen heeft, maar voor de banken en andere instituten gewoon nog in leven leek, omdat er 5 jaar lang gewoon rekeningen betaald werden (omdat ze dat zo ingesteld had). Fysiek was ze misschien al dood, maar haar 'instutional döppelganger' of 'online persoon/presence' kon zo nog wel 5 jaar voortleven...

"Karl Marx believed that the product of human labor was separate from and hostile toward its maker. The same might be said of the product of our commercial activities on the Internet. You might not believe that your institutional doppelgänger works against you, but it does not seem like a stretch to argue that the sum of your activity as a consumer—your social-media posts, credit history, the freakishly accurate profile advertisers have of you—is its own creature, and can move about independently of you. You can also assign any number of automated tasks to your doppelgänger, which it will perform tirelessly"


Hier het artikel op de site van de New Yorker

The Law is a White Dog

Dit boek ontdek ik net: 

Over hoe in de juridische sfeer non-personen (of levende doden) worden gecreëerd: van slaven, tot gevangene op death row, inwoners in de supermax security prison. 't Maakt lange historische lijnen zichtbaar: het eerste hoofdstuk gaat over ingemetselde nonnen.

Woestijn, Zee, Wildernis

Ideetje voor volgend jaar (alhoewel natuurlijk veeeeeel te vroeg), voortgekomen uit onze discussies van dit blok: waarom nemen we niet drie 'zones' die een liminale positie tov de wet innemen (ipv drie figuren). Naast de 'zee' (waar we nog LANG niet over uitgesproken zijn): de woestijn en de wildernis. Alle drie 'zones' die, zeg, 'unmapped' zijn: fantasie-zones ook. Maar ook met een complexe juridische status, en een lange beeldtraditie.

Ik denk nog even door.

International Pirate Parties

Een link naar een pdf van de door Jonas Staal samengestelde bundel over piraten is hier te vinden. Voor meer informatie over 't "New World Summit" project waar het uit voortkomt, klik hier.

Hakim Bey's TAZ (Temporal Autonomous Zone) zwerft overal over het web, maar laten we deze versie gebruiken, zodat we dezelfde paginering hebben.

Voor 'n contextualisering, klik eens op de wikipediapagina van Hakim Bey.

Dial h-i-s-t-o-r-y (Grimonprez, 1995)

'n Fantastische film over de geschiedenis van het kapen: check de trailer below.

Als ik het goed heb is de film in kleine stukjes geknipt en op youtube geplaatst. Check de link hierboven en surf creatief!

Legal Bodies: Kinderen, Dieren, etc. (2)

... en dezelfde themata (maar nu vanuit meer Derridiaans - Agambiaans perspectief), ook in dit boek "HumanAnimal" van Kalpana Seshadri, met een cruciaal hoofdstuk over de relatie taal-wet bij Agamben.

Wat ik uit een (vluchtig) bladermoment begrijp: Sheshadri denkt verder op de suggestie van Agamben dat er een cruciaal verschil is tussen de manier waarop dieren en kinderen 'zonder taal' zijn, en begrijpt vanuit daar hun relatie tot de wet. Zij bespreekt dit aan de hand van een 'figuur' dat een liminale positie inneemt t.o.v. de wet, het zogenaamde 'wilde kind.' 

Meer als ik het daadwerkelijk gelezen heb.

Legal Bodies: kinderen, dieren, etc.

In de introductie van The Queer Child: Growing Up Sideways in the Twentieth Century van Kathryn Bond Stockton wordt een interessant juridisch incident opgedist: de "Mary Ellen Affair" uit 1874 (zie wikipedia). Dit was, volgens Bond Stockton, de eerste juridische 'child abuse' (door verwaarlozing) zaak. De uitkomst stipuleerde dat 'wreedheid' tegen kinderen strafbaar was, omdat 'cruelty to animals' dat ook was - waarmee gesuggereerd wordt dat kinderen en dieren een vergelijkbare vorm van 'legal personhood' hadden.

Later, in dezelfde inleiding, bespreekt ze een Supreme Court zaak uit 1967, waarin de juridische status van kinderen als 'people' wordt besproken. Stockton vraagt zich af wat voor een 'legal body' het infantiele lichaam is, en schrijft: 

“The child is…defined as a kind of legal strangeness. It is a body said to need protections more than freedoms. And it is a creature who cannot consent to its sexual pleasure, or divorce its parents, or design its education—at least not by law.”   

Piraten en infantiliteit

Ik kwam net (in Judith Halberstam's prachtige Queer Art of Failure) een verwijzing naar The Many-Headed Hydra: Sailors, Slaves, Commoners and the Hidden History of the Revolutionary Atlantic van Peter Linebaugh en Marcus Rediker, waarin ze de piraat plaatsen op een continuüm van verschillende, zeg, 'folk' vormen van antikapitalisme (o.a. ook diggers, levellers, muiters, etc) of alternatieve 'ways of life.' Halberstam benadrukt dat Linebaugh en Rediker laten zien dat de hegemonische (middenklasse) 'opinie' dit verzet wegzet als onvolwassen, immatuur: "middleclass power [has always] cast proletariaat rebellion as disorganized, random, and apolitical....," en met name infantiel (18). Halberstam onderstreept dat precies dit gebaar, waarbij sommig verzet als niet-serieus en daarmee als niet-echt-politiek wordt bestempeld, een censurerend, afstompend effect heeft, en stelt voor dat we daarom juist moeten kijken naar alles wat een zweem van 'silliness' heeft.

Zoals we zeiden: de piraat is en een belichaming van het 'radicale kwaad' (Heller-Roazen etc) en een geïnfantiliseerd fantasie-figuur (Johnny Depp, kleuter-in-piraten-verkleedkleren, etc.) - en ik dacht, misschien is juist de 'clowneske' versie van de piraat - en zijn 'folk' appeal - dat we moeten meenemen willen we niet alleen zijn juridische, maar ook zijn politieke betekenis begrijpen.