Law and Liminal Landscapes: The Desert, The Sea, The Wilderness

LUCAS / Leiden University Centre for Arts, Literature and Law (CALL)

Seminar Spring 2015

Law and Liminal Landscapes: The Desert, The Sea, The Wilderness

After the 2013-2014 seminar on liminal figures, pirates, privateers and robber barons, this seminar will study three liminal -and perhaps even ‘lawless’- spaces: the desert, the sea and the wilderness. Each session will revolve around a theoretical, a literary and a juridical text that each broaches the question of the relation between law, lawlessness and space.

The series will begin with a general introduction to the relation between law and landscape. Questions that we can discuss are, amongst others: how does the law create spaces? Or how does it shape landscapes? Can we think the world separate from the juridical? Can we, as legal beings, relate to that world? What role do liminal spaces or landscapes play in the coming into being of the law?

Readings include Blanchot, Deleuze, Kipling, Serres, Grotius, as well as excerpts from the Old Testament and three legal cases.

Our sessions will be on/in:

17/2: Lipsius 147: Introduction

17/3: Lipsius 228: Desert

14/4: Lipsius 228: Sea

19/5: Lipsius 228: Wilderness

The seminar is convened by Frans-Willem Korsten, Yasco Horsman and Tessa de Zeeuw (Film and Literary Studies, Leiden University) and is open to all.

Please contact Frans-Willem Korsten (f.w.a.korsten@hum.leidenuniv.nl) or Yasco Horsman (y.horsman@hum.leidenuniv.nl) for further questions or to request the readings.  

Session 1: Introduction – Law and Landscape

Nicole Graham, “Introduction,” in: Lawscape: Property, Environment, Law. London: Routledge, 2011. 1-22.

Shaunnagh Dorsett, “Mapping Territories,” in: Jurisprudence of Jurisdiction, ed. Shaun McVeigh. London & New York: Routledge, 2007. Pp 137-149.

Case: Mabo v Queensland (nr. 2). <http://en.wikipedia.org/wiki/Mabo_v_Queensland_(No_2)>, en <http://www.austlii.edu.au/au/cases/cth/HCA/1992/23.html>

Session 2: The Desert

Nanette Stahl, “Sinai: Law and Landscape,” in: Law and Liminality in the Bible. Pp. 51-74;

Maurice Blanchot, “Prophetic Speech,” in: The Book to Come. Pp.79 -85.

Case: The Ten Commandments, Bible, “Exodus 19-24”;

[Extra: Geoffrey Hartman, “The Poetics of Prophecy,” in: High Romantic Argument, ed. Lawrence Lipking. Ithaca: Cornell UP, 1981. 15-40.]

Session 3: The Sea

Grotius, Mare Liberum [1609]; <http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7b/Grotius_Hugo_The_Freedom_of_the_Sea_(v1.0).pdf>

Gilles Deleuze & Felix Guattari, “1440. The Smooth and the Striated,” in: A Thousand Plateaus. Publisher [esp. “The Maritime Model”];

Case: R v Dudley and Stephens  http://en.wikipedia.org/wiki/R_v_Dudley_and_Stephens]

Session 4: The Wilderness

Kipling,  “The Law for the Wolves”, in: The Second Jungle Book. <http://en.wikipedia.org/wiki/Law_of_the_jungle>;

The Wilderness Act 1964 <http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/STATUTE-78/pdf/STATUTE-78-Pg890.pdf>;

Michel Serres, “The Natural Contract”, in: The Natural Contract. Ann Arbor: University of Michigan Press, 1995.

[Extra: James Fenimore Cooper, The Pioneers [1823]]

Woestijn / Zee / Wildernis: Biogea (Serres)

Ok - ik moet er, denk ik, toch ook maar aan. Ik heb lang in het Derridiaanse-Levinassiaanse kamp gezeten, maar het wordt tijd om toch volledig seculier te gaan en in te zien dat we niet alleen aan onze medemensen rechtvaardigheid verschuldigd zijn, maar aan alles wat leeft. De vraag is natuurlijk: hoe codificeren we die verantwoordelijkheid? Langs welke weg? Wat voor contracten, vervolgingen, aanklachten etc zijn mogelijk? Kunnen we alleen maar waus praten over eco-dingen? Zo van 'ja-ja-ja' en 'eigenlijk, eigenlijk, eigenlijk,'… en meemompelen met mensen met wie we het toch wel eens zijn. Of is een ander taalgebruik mogelijk? Eentje waarin uitingen gedaan worden die ons zouden kunnen verassen. Waarin we worden aangesproken?

Note to self: Misschien dit boek van Michel Serres maar eens lezen.

Serres had al gesteld (in de jaren negentig) dat een nieuw wederzijds 'natural contract' nodig was tussen mensen en natuur. Anders gaat alles kapot.  De vraag is alleen: wie onderhandelt er voor de natuur bij het opstellen van dit contract? Is 't niet altijd toch de mens (hoe geitenwollensokken-bebaard-&-behaard en eco deze ook is) die voor de natuur spreekt? (En maakt dit 'spreken voor de natuur' de eco's niet precies zo onuitstaanbaar: 'ik spreek namens de natuur!' 'Ohja, en weet je wel zeker dat de natuur het hier ook mee eens is? Volgens mij vind de natuur het helemaal niet zo fijn om behouden te worden. Lekker een beetje kapotmaken vindt het veel prettiger).

Het geestige van Serres is dat hij stelt dat de natuur wel degelijk spreekt. Hij stelt "The Earth speaks to us in terms of forces, bonds and interactions, and that's enough to make a contract." De vraag is alleen hoe begrijpen we de natuur: "What is it saying? Does it have some meaning? Who is speaking? Can we understand its warning? Will I one day be able to decipher the call from the Earth?"

Serres geeft, natuurlijk, toe dat dit vragen zijn die niet eenduidig te beantwoorden zijn - maar stelt wel dat er bepaalde groepen zijn die beter in staat zijn om te luisteren naar de manier waarop de Aarde spreekt. Zeelui, bijvoorbeeld (zoals Serres zelf was). Of landarbeiders.

Mijn stellingen: 1) dat is waarom kerkvaders, hermits, Mozes, etc naar de woestijn, de zee of de wildernis trokken: om daar te luisteren naar iets dat spreekt in een andere taal, nl die van golf, ruis, kracht, vuur, puls. (Want (en dit is stelling 1a): woestijn / zee / wildernis zijn liminale zones: net buiten de rechtsorde en (stelling 1b): daarom wordt de rechtsorde hier geponeerd; wetten worden geformuleerd.)) b) dat is waarom de taal-uit-de-woestijn niet juridisch is, maar poëtisch.

(Luister maar naar Bjork's CD biophilia (ijsland is ook een woestijn/zee/wildernis, een pre-ontologische ruimte. 't Is nog niet gevormd. De lava is wel naar boven geborreld, maar de schepping is nog niet af. Bjork: 'ik zing altijd buiten, wandelend. het is communiceren met de natuur.')

Serres schrijft (aan het einde van zijn boek):

"We know that Biogea converses. Scientific or imagined, my brief short stories have tried to make the foreignness, no doubt still unfelt, of these languages heard by building a first megaphone for Gea: seas, rivers, lands, glaciers, volcanoes, winds; then for Bio: rats, wolves and jackals - faunta, apple, trees, wisteria, oaks and lindens - flora; lastly by connecting these megaphones to our own encounters and cries."

Fasting Women, Living Skeletons and Hunger Artists.

Dit artikel van Sigal Gooldin hadden we eigenlijk moeten lezen in combinatie met Patrick Anderson's fascinerende boek over hongerstakingen en hongerkunstenaars.

1948

Het nieuwe issue van Critical Inquiry gaat deze keer over (o.a.) de verklaring van de rechten van de mens in 1948, maar plaatst het in de context van de opkomst van internationale instituten.

Het bevat, o.a., een erg mooi stuk van Ariella Azoulay over de verklaring zelf, en 'n verschuiving in de rol van fotografie in de publieke sfeer - maar ook stukken over Israel, over Adorno, Sartre, ec.

Siegert, Kittler, Pirates

Nog niet bekeken - slechts flitsjes - maar op het eerste gezicht fascinerend verhaal over piraten, de Nederlandse Republiek van deze Duitse post-Kittleriaan. Als het ergens te vinden is, materiaal voor onze leesclub...

Deadly Algorithms

In Radical Philosophy deze maand een interessant stuk dat de vraag stelt "Can legal codes hold software accountante for code that kills"? Online is het hier te lezen.

Als algoritmes keuze's maken wie er gedood wordt door een drone, hoe zit dat dan met verantwoordelijkheid? Hoe gaan we juridisch hiermee om?

Het stuk stelt:

Law, which has already expanded the category of ‘legal personhood’ to include non-human actors such as corporations, also offers ways, then, to think about questions of algorithmic accountability.

En vervolgt door te speculeren over de vraag: wat is 'algorithmic legel personhood':

Nonetheless, the stage has already been set for the arrival of a new cast of juridical actors endowed not so much with free will in the classical sense (that would provide the conditions for criminal liability), but intelligent systems which are wilfully free in the sense that they have been programmed to make decisions based upon their own algorithmic logic. 

Tijdens ons Legal Bodies congres hebben we een paar sprekers gehoord die erop wezen dat het toekennen van 'personhood' aan corporaties niet alleen een antropomorfisering van deze (abstracte) instituten met zich mee bracht, maar dat de 'corportation' ging functioneren als model waarlangs we (menselijke) personhood gingen begrijpen.

Ik vraag me af wat de culturele gevolgen van 'algorithmic personhood' zullen zijn - en ik heb sterk het gevoel dat dit al verder doordacht is in de (literaire) sfeer van de SF dan in de juridisch-filosofische sfeer….

Chimpanzee Tommy Verdient Mensenrechten!

(Met dank aan Looi)

In de Volkskrant: Chimpanzee Tommy Verdient Mensenrechten: het New Yorkse hof buigt zich over de vraag wat Tommy (een voormalig circus-artiest) voor rechten heeft. E.e.a. is aangesneden door activisten van de Non Human Rights Project.

Wordt vervolgd.

Piraat en de Admiraal

De oratie van Louis Sicking, getiteld 'De Piraat en de Admiraal' is op vrijdag 14 november aan de VU.

Zie hier!

Nieuwe reeks bijeenkomsten

Dinsdagmiddag 18 november, 16:30-17:45 is er weer een bijeenkomst van ons platform voor Literatuur, Recht en Retorica. We ontvangen dan als gast Claudia Bouteglier, van de rechtenfaculteit. Zij is co-redacteur van de recent uitgekomen bundel "Fundamentele Verhalen."

Voor een bespreking, zie: dit stuk in De Mare.

De andere bijeenkomsten staan voorlopig gepland op: 17/2; 17/3 en 14/4.

 

Human Rights, Law, Literature (Utrecht, 18 juni)

Niks te doen voorafgaande aan de Nederland-Spanje wedstrijd? Frans-Willem en ik spreken op 18 juni in Utrecht op een mini-symposium over Literatuur en Mensenrechten. Link

Last Highjack

Gisteren in de NRC: een recensie van "Last Hijack," documentaire-animatie van Tommy Pallotta en Femke Honing over Somalische piraten, geproduceerd door het Amsterdamse Submarine. 't Poogt om de ervaring van piraterij van de p.o.v. van de piraat neer te zetten, door interviews, documentaire beelden te mixen met animatie.

De film heb ik nog niet gezien, maar de trailer suggereert dat de animatie vooral gebruikt wordt om de fantasie over piraterij van de piraten zelf weer te geven, een beetje volgens de formule die door de Israelische filmmaker Ari Folman gebruikt werd in Waltz with Bashir (2008), een animatie-documentaire over de Israelische invasie van Libanon in 1982, waarbij animatie werd gebruikt om niet alleen de 'objectieve' werkelijkheid te registreren, maar ook om de subjectieve beleving van de belangrijkste actoren te verkennen, in de vorm van dromen, angsten, obsessies.

De animatie-documentaire is, zoals Coen van Zwol in de NRC stelt een mini-genre aan het worden. Recentelijk kwamen een aantal 'high-profile' ani-docu's uit: Camp 14: Total Control Zone (over Noord Koreaanse kampen) en The Missing Picture (over de Rode Khmer). Het merendeel van deze films draait om trauma, getuigen, geweld. Op het eerste gezicht lijkt Lost Hijack iets anders te doen: het draait meer om fantasie, en wil daardoor aangeven hoe de fantasie van piraterij altijd de 'echte' piraterij verdubbeld, of er een 'supplement' bij vormt. 't Is niet zo dat we in de eerste helft van de jaren '10 te maken hebben met enerzijds Johnny Depp, anderzijds de Somalische piraat. De Somalische piraat is zelf, in zijn beleving, al een Johnny Depp. De split is een structureel element van de piraat. Ofzo. 

Cultuur? Barbaar!

Legal Bodies!

Roofridders!

Maandag praten we over Roofridders.

14 april 2014:  Roofridders  • Eric Hobsbawm, Primitive Rebels. Oxford: Oxford University Press, 1959 (selectie);
• Angelo Revisto, “The Economic Miracle and Its Discontents: Bandit Films in Spain and Italy,” Film Quarterly, vol. 49, no. 2 (1996), pp. 30-40;
• Rolf Sprandel, “Das Raubrittertum und die Entstehung des oeffentlichen Strafrechts,”Saeculum 57 (2006), pp. 61-76.
Toneelstuk: Jean-Paul Sartre, Le diable et le bon dieu (1951) 

De bijeenkomst is van17:00-19:00 uur in Lipsius 208. 


Here kan je een PDF van het boek van Hobsbawm vinden.

'Institutional döppelgangers'

Interessant in relatie tot 'personhood' wellicht:

Op de site van de New Yorker een bericht over Pia Farrenkopf, een vrouw die sinds 2009 dood in haar garage gelegen heeft, maar voor de banken en andere instituten gewoon nog in leven leek, omdat er 5 jaar lang gewoon rekeningen betaald werden (omdat ze dat zo ingesteld had). Fysiek was ze misschien al dood, maar haar 'instutional döppelganger' of 'online persoon/presence' kon zo nog wel 5 jaar voortleven...

"Karl Marx believed that the product of human labor was separate from and hostile toward its maker. The same might be said of the product of our commercial activities on the Internet. You might not believe that your institutional doppelgänger works against you, but it does not seem like a stretch to argue that the sum of your activity as a consumer—your social-media posts, credit history, the freakishly accurate profile advertisers have of you—is its own creature, and can move about independently of you. You can also assign any number of automated tasks to your doppelgänger, which it will perform tirelessly"


Hier het artikel op de site van de New Yorker

The Law is a White Dog

Dit boek ontdek ik net: 

Over hoe in de juridische sfeer non-personen (of levende doden) worden gecreëerd: van slaven, tot gevangene op death row, inwoners in de supermax security prison. 't Maakt lange historische lijnen zichtbaar: het eerste hoofdstuk gaat over ingemetselde nonnen.

Woestijn, Zee, Wildernis

Ideetje voor volgend jaar (alhoewel natuurlijk veeeeeel te vroeg), voortgekomen uit onze discussies van dit blok: waarom nemen we niet drie 'zones' die een liminale positie tov de wet innemen (ipv drie figuren). Naast de 'zee' (waar we nog LANG niet over uitgesproken zijn): de woestijn en de wildernis. Alle drie 'zones' die, zeg, 'unmapped' zijn: fantasie-zones ook. Maar ook met een complexe juridische status, en een lange beeldtraditie.

Ik denk nog even door.

International Pirate Parties

Een link naar een pdf van de door Jonas Staal samengestelde bundel over piraten is hier te vinden. Voor meer informatie over 't "New World Summit" project waar het uit voortkomt, klik hier.

Hakim Bey's TAZ (Temporal Autonomous Zone) zwerft overal over het web, maar laten we deze versie gebruiken, zodat we dezelfde paginering hebben.

Voor 'n contextualisering, klik eens op de wikipediapagina van Hakim Bey.

Dial h-i-s-t-o-r-y (Grimonprez, 1995)

'n Fantastische film over de geschiedenis van het kapen: check de trailer below.

Als ik het goed heb is de film in kleine stukjes geknipt en op youtube geplaatst. Check de link hierboven en surf creatief!

Legal Bodies: Kinderen, Dieren, etc. (2)

... en dezelfde themata (maar nu vanuit meer Derridiaans - Agambiaans perspectief), ook in dit boek "HumanAnimal" van Kalpana Seshadri, met een cruciaal hoofdstuk over de relatie taal-wet bij Agamben.

Wat ik uit een (vluchtig) bladermoment begrijp: Sheshadri denkt verder op de suggestie van Agamben dat er een cruciaal verschil is tussen de manier waarop dieren en kinderen 'zonder taal' zijn, en begrijpt vanuit daar hun relatie tot de wet. Zij bespreekt dit aan de hand van een 'figuur' dat een liminale positie inneemt t.o.v. de wet, het zogenaamde 'wilde kind.' 

Meer als ik het daadwerkelijk gelezen heb.

Legal Bodies: kinderen, dieren, etc.

In de introductie van The Queer Child: Growing Up Sideways in the Twentieth Century van Kathryn Bond Stockton wordt een interessant juridisch incident opgedist: de "Mary Ellen Affair" uit 1874 (zie wikipedia). Dit was, volgens Bond Stockton, de eerste juridische 'child abuse' (door verwaarlozing) zaak. De uitkomst stipuleerde dat 'wreedheid' tegen kinderen strafbaar was, omdat 'cruelty to animals' dat ook was - waarmee gesuggereerd wordt dat kinderen en dieren een vergelijkbare vorm van 'legal personhood' hadden.

Later, in dezelfde inleiding, bespreekt ze een Supreme Court zaak uit 1967, waarin de juridische status van kinderen als 'people' wordt besproken. Stockton vraagt zich af wat voor een 'legal body' het infantiele lichaam is, en schrijft: 

“The child is…defined as a kind of legal strangeness. It is a body said to need protections more than freedoms. And it is a creature who cannot consent to its sexual pleasure, or divorce its parents, or design its education—at least not by law.”   

Piraten en infantiliteit

Ik kwam net (in Judith Halberstam's prachtige Queer Art of Failure) een verwijzing naar The Many-Headed Hydra: Sailors, Slaves, Commoners and the Hidden History of the Revolutionary Atlantic van Peter Linebaugh en Marcus Rediker, waarin ze de piraat plaatsen op een continuüm van verschillende, zeg, 'folk' vormen van antikapitalisme (o.a. ook diggers, levellers, muiters, etc) of alternatieve 'ways of life.' Halberstam benadrukt dat Linebaugh en Rediker laten zien dat de hegemonische (middenklasse) 'opinie' dit verzet wegzet als onvolwassen, immatuur: "middleclass power [has always] cast proletariaat rebellion as disorganized, random, and apolitical....," en met name infantiel (18). Halberstam onderstreept dat precies dit gebaar, waarbij sommig verzet als niet-serieus en daarmee als niet-echt-politiek wordt bestempeld, een censurerend, afstompend effect heeft, en stelt voor dat we daarom juist moeten kijken naar alles wat een zweem van 'silliness' heeft.

Zoals we zeiden: de piraat is en een belichaming van het 'radicale kwaad' (Heller-Roazen etc) en een geïnfantiliseerd fantasie-figuur (Johnny Depp, kleuter-in-piraten-verkleedkleren, etc.) - en ik dacht, misschien is juist de 'clowneske' versie van de piraat - en zijn 'folk' appeal - dat we moeten meenemen willen we niet alleen zijn juridische, maar ook zijn politieke betekenis begrijpen.

Bourgeoisie Swept Away by Mafia

Ook een geestige (en interessante) opmerking van Bernard Stiegler in For a New Critique of Political Economy: in het huidige kapitalisme is de dominante klasse niet meer de oude bourgeois (zoals we 'm kennen), maar een maffia-achtig internationaal netwerk:

"The mafia tends to replace the bourgeoisie and capitalism takes on an essentially mafia-like character..."(62)

en: 

"It is within the epoch of mafia capitalism - that is, of a capitalism without bourgeoisie - that one sees the development of the systematic state lie, drive-based politics, and an addictive consumerism induced by industrial populism." (63)

'n Simpele gedachte, maar (voor mij) toch een eye opener: de 'oorlogen' van onze tijd (de 'war on drugs' en 'war on terror') zijn mafia-oorlogen.  

(Als in Mafia, Netwerk, Cell: hedendaagse vormen van 'communitas').

Kittler over NSA

Een tikje een vrije associatie op Pirate Bay / Piracy / Hacking etc... Maar: hier op de blog van het Britse Tijdschrift "Theory, Culture, Society" een vertaling van een (erg) oud (nl 1986) stuk van Friedrich Kittler over de NSA, waarin hij stelt dat de informatievergaring van de NSA gezien moet worden als de consequentie van de manier waarop de computer ontworpen is. De computer komt natuurlijk voort uit 'cryptologie': het is uitgevonden om de privacy te schenden.

Leuk om nu te lezen, dat Kittler-stuk, vol geestige Kitlerisms: "Exactly because Human Intelligence or HUMINT (like spies are called in agency jargon) has been surpassed by Signals Intelligence or SIGINT according to budget and rank, in order to leave "human understanding" to German philosophy lectures, a new Le Carre is published every year,"  en: "cryptanalysis, the decrypting of codes and ciphers, remained a mechanical art (with pen and paper) as long as the monopoly on data storage and transmission was reserved for the medium of writing, in which commands and poems had to go through the same channel." En (het is moeilijk om niet te blijven quoten) "William Friedman, who managed to decrypt Japan's Pearl Harbour plans.... learned his [skills] while a student, as he famously proved that Shakespeare's complete works are nothing but a cryptogram of Sir Francis Bacon," suggereert dat de paranoide leeswijze - waar de latere De Saussure (die van het anagram, cryptogram, paragram, hypogram etc etc) door geobsedeerd was, vandaag de dag meer 'heuristische' waarde heeft dan de hemerneutische ('human understanding') of de semiotische ('signification'). En ook (en Kittler blijft daarop hameren) cryptologie is geen onderdeel van iets als 'oorlogscommunicatie,' maar het is oorlogsvoering.

Dus. Heller-Roazen stelt: de piraat als 'enemy of all' is op het kruisvlak van de 'vijand' (met wie we in oorlog zijn) en de 'crimineel' (die gestraft moet worden). De hedendaagse cyberpiraat neemt exact dezelfde positie in: als zowel crimineel (breekt copyright en neemt digitale 'buit' mee) en 'vijand' met wie we in oorlog zijn (breekt encryptie (en dat is de paradigmatische oorlogshandeling heute)).

(Jonas Staal (van de piratenpartijenbundel),  c.s. organiseren op 17 april een workshop 'hacking' en 'encryptie' voor kunstenaars en cultuurcritici. Wij hebben onze eigen bijeenkomst. Maar 't idee is erg goed. Tijd om te leren hacken. (Als eerste stap heb ik dit boekje maar in huis gehaald.))

Ex-bankovervaller Bernard Stiegler in zijn mooie compacte For a New Critique of Political Economy suggereert dat de breuk die het nieuwe of informatie-technologie gestoelde kapitalisme ook een breuk vormt met vorige vormen van kapitalisme waardoor nieuwe sociotechnische milieus ontstaan, "that is, milieus of transindividuation that run counter to the processes of dissociation and disindividualization in which proletarianization consists." (48) Deze nieuwe 'milieus' (misschien wat de piraten utopia's waren?) worden gevormd door Hackers. En net als de piraat ook in onze fantasie van een pervers, ongeremd genieten was ("joho, een fles rum"), zo lijkt Stiegler te suggereren dat het Hacken zelf een plezier meebrengt dat antidote kan zijn tegen de vervreemding die 't kapitalisme met zich meebrengt.

Stammheim

Verfilming uit 1986 van de beruchte rechtszaak tegen de RAF in Stammheim.

TPB AFK

Voor degenen die morgen nog een momentje hebben. Of er na, kan ook. Een gave docu over het proces tegen The Pirate Bay!

http://www.youtube.com/watch?v=eTOKXCEwo_8

Heller-Roazen over Piraten

Een lezing van Heller-Roazen over de piraat als 'enemy of all' kan hier gevonden worden.

Anonymous: We are Legion

Film die we bespreken tijdens de eerste bijeenkomst op 10 februari.

Propagation of Error!

Wat was het toch een Schit-te-ren-de revolutie, die Franse! Ik lees net dat in 1793, de resten van de beschermheilige van de Stad Parijs (Sainte-Genevieve) zijn opgegraven en dat ze moesten verschijnen voor een revolutionaire rechtbank. De resten werden veroordeeld vanwege hun bijdrage in 'Propagation of Error' (terecht, lijkt me), en voor straf werden ze verbrand & uitgestrooid in de Seine. De aan haar geweide kerk (waar ze hiervoor begraven lag), werd het Pantheon.

't Opgraven en herbegraven komt natuurlijk veel voor, maar een formele rechtszaak tegen een hoopje botten? 't Geeft ook weer aan hoe moeilijk het is om volledig seculier te zijn. De veroordeling was (natuurlijk) terecht: het relikwie droeg bij aan de 'propagation of error' (i.e. het katholicisme) - maar door de veroordeling daarvan in een (wereldlijke) rechtszaak wordt deze 'error' eigenlijk alleen maar nog verder voortgezet, omdat het a.h.w. ongewild 'agency' toeschrijft aan een relikwie. En dat is precies de katholieke 'error' waar de revolutie zich van wou bevrijden! 

Piraten, Kapers, Roofridders

Piraten, Kapers, Roofridders

Seminar Leids Platform voor Literatuur, Recht, Retorica

Frans-Willem Korsten, Yasco Horsman

Lucas / Film- en Literatuurwetenschap

Voorjaar 2014

Piraten, Kapers en Roofridders staan in een complexe relatie in tot de wet: de piraat gold als belichaming van een universeel kwaad waar iedereen jurisdictie over heeft (als hostis humani generis), terwijl een kaperbrief piraterij legitiem maakt in tijden van oorlog. Sociale bandieten en Teutoonse roofridders schiepen dan weer hun eigen soevereine sfeer – soms ingebed in complexe politiek-juridische constructies (zoals het Heilige Roomse Rijk)-  terwijl kartels, cellen en netwerken tijdelijke zones van autonomie pogen te creëren waarin geëxperimenteerd wordt met alternatieve vormen van recht.  De piraat, de kaper en de roofridder zijn (mede daardoor) objecten van intense culturele fascinatie geworden. In een serie van drie bijeenkomsten bespreken wij een reeks van hedendaagse manifestaties van de piraat, de kaper en de roofridder

in het licht van de longue durée van de rechtsgeschiedenis. Waar komt de hedendaagse mediahype rond Anonymous of Kim Dotcom vandaan? Wat willen de Scandinavische piratenpartijen? Waarom imiteert Johnny Depp Keith Richards in een filmserie gebaseerd op een pretparkattractie? 

De bijeenkomsten worden georganiseerd door LUCAS (Leiden University Centre for Arts in Society) en de Opleiding Film- en Literatuurwetenschap, en zijn toegankelijk voor alle belangstellenden. Email y.horsman@hum.leidenuniv.nl of f.w.a.korsten@hum.leidenuniv.nl voor de teksten, en raadpleeg http://rechtbankdrama.blogspot.co.uk voor links naar een stream van de films die we bespreken. De bijeenkomsten zijn op maandagmiddagen (10/2, 17/3, 14/4) van 16:00-18:00 in Lipsius 235C

Voorlopig Programma

Piraten (10/2)

·      Jody Greene, “Hostis Humani Generis,” Critical Inquiry, vol. 34, no. 4 (2008), 683-705;

·      Daniel Heller-Roazen, The Enemy of All: Piracy and the Law of Nations.  Cambridge: MIT Press, 2009 (selectie);

·      Shannon Lee Dawdy and Joe Bonni, “Towards a General Theory of Piracy,” Anthropological Quarterly,  vol. 85, no. 3 (2012), pp. 673-699.

Film: We Are Legion : The Story of Hacktivists (Knappenberger 2012)

Kapers (17/3) 

·      David Starkey, British Privateering Enterprise in the Eighteenth Century. Exeter: University of Exeter Press, 1990 (selectie);

·      Hakim Bey, “The Temporary Autonomous Zone,” in: Crypto Anarchy, Cyber States and Pirate Utopias, ed. Peter Ludlow. Cambride: MIT Press, 2001;

·      Jonas Staal (ed.) Leaderless Politics: International Pirate Parties. New World Academy, Reader 3/ (2012) (selectie).

 Film: Dial H-I-S-T-O-R-Y (Johan Grimonprez, 1995)

Roofridders (14/4) 

·      Eric Hobsbawm, Primitive Rebels. Oxford: Oxford University Press, 1959 (selectie);

·      Angelo Revisto, “The Economic Miracle and Its Discontents: Bandit Films in Spain and Italy,” Film Quarterly, vol. 49, no. 2 (1996), pp. 30-40;

·      Rolf Sprandel, “Das Raubrittertum und die Entstehung des oeffentlichen Strafrechts,” Saeculum 57 (2006), pp. 61-76.

Toneelstuk: Jean-Paul Sartre, Le diable et le bon dieu (1951)